ey kavmim

ahmet altan’ın haziran 1997 tarihli yeniyüzyil gazetesinde yayınlanmış olan yazısı...

ey kavmim...

sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin. dönüp de bakmazsin ölülerine.

lut kavminden de degilsin sen, hazdan olmayacak mahvin.

aciyla karildi harcin ama aciya da yabancisin.

agidlari sen yakarsin ama kendi kulaklarin duymaz kendi agidini,

bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarini ve sen bir koyun sürüsü gibi bakarsin çalinanlarina.

tanriya yakarir ama firavunlara taparsin.

musa kizildeniz’i açsa önünde, sen o denizden geçmezsin.

ey kavmim...

sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.

korkarsin kendinden olmayan herkesden.

ve sen kendinden bile korkarsin.

hazreti ibrahim olsan, sana gönderilen kurbani sen pazarda satarsin.

hazreti isa’yi gözünün önünde çarmiha gerseler, sen baska seylere aglarsin.

gündüzleri maria magdalena’yi orospu diye taslar, geceleri koynuna girmeye cabalarsin.

zebur’u, tevrat’i, incil’i, kuran’i bilirsin.

hazreti davud için üzülür ama golyat’i tutarsin.

ey kavmim...

sen ki peygamberlerinin dediklerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.

dönüp de bakmazsin ölülerine.

lut kavminden de degilsin hazdan olmayacak mahvin.

ama sen kendi acina da yabancisin.

kadinlarin siyah giyer, kederle solar tenleri ama onlari görmezsin.

her kuytulukta bir çocugun vurulur, aldirmazsin.

merhamet dilenir, sefkat dilenir, para dilenirsin.

ve nefret edersin dilencilerden.

utanci bilir ama utanmazsin.

tanriya inanir ama firavunlara taparsin.

bütün seslerin arasinda yalnizca kirbaç sesini dinlersin sen.

ey kavmim...

sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.

sana yapilmadikca iskenceye karsi çikmazsin.

senin bedenine dokunmadikça hiçbir aciyi duymazsin.

örümcek olsan hazreti muhammed’in saklandigi magaraya bir ag örmezsin.

her koyun gibi kendi bacagindan asilir, her koyun gibi tek basina melersin.

hazreti hüseyin’in kellesini vurmaz ama vurani alkislarsin.

muaviye’ye kizar ama ayaklanmazsin.

hazreti ömer’i biçaklayan ele sen biçak olursun.

ey kavmim...

sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.

ölülerine dönüp de bakmazsin.

lut kavminden de degilsin hazdan olmayacak mahvin.

ama arkana baktigin için tas kesileceksin.

ve sen kendine bile aglamayacaksin.

komsun aç yatarken sen tok olmaktan haya etmezsin.

musa önünde kizildeniz’i açsa o denizden geçemezsin.

tanriya inanir ama firavunlara taparsin.

ey kavmim...

sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.