etom

biraz sert koseleri olan durusu sebebi ile, galiba farkinda olmadan boyle bir olumsuzluk bekliyordum karsimdakinden. ondan bu kadar kolay #795640 i yazdim. kendisi ile cok fazla bir sey paylasmadik. o baglamda benim yazdiklarim kendisini, sevdigi ve deger verdigi digerlerinin yazdiklari/yazacaklari kadar uzmeyecektir diye dusunuyorum. ve facebook da yasananlarin ardindan yazdigim ilk entryi silmiyorum. cunku dunya uzerinde 34 seneye yakin bir sure oksijen tuketmis olmak, hatasiz olmak icin yeter sebep degil. hata ettim. kimseyi yargilamak bana dusmez’ i kaypakca kullanip, cellatliga olan hevesimi asikar ettim. hata ettim. hic ummadigim insanlarin benden kotuluk bekleyebildigini gordugumde nasil uzulup, kirildigimi unutup, kolay olani sectim. neler oluyor diye sormak zahmetine bile girismeden icimdeki seytani o’ nda gordugume inandim/inandirdim kendimi.

yapti ya da yapmadi polemigine girmiyorum. bu degil amacim.

etom’ un sahsinda gostermis oldugum yaklasimdan yola cikarak ne haldeyim/z e dair kafa yormaktayim.

hepimiz yalnizliktan sikayetciyiz. anlamamak/anlasilmamaktan. ben ve digerleri olarak en ufak birimler halinde bolunmusuz. digerleri potansiyel kotuler. sevgili, eş, dost, arkadaş, anne, baba, her birinde "ben" e kotuluk yapabilecek potansiyel var ve biz bu potansiyelin her an disavuracagi hissiyati ile o yikim anina dair bilincalti hezeyanlari yasiyoruz. paronayanin doruklarinda bir hayat aslinda yasanan. irkla ilgili bir durum degil bu. irk, cinsiyet, din, dil, para, guc vs. birer arac, bu bir sekilde birlikte yogruldugumuz nefreti kusmak icin.

zombi dedikleri nanelere donduk. gozlerimizden fiskiriyor artik nefretlerimiz. aynada kendimize bile tehammulumuz kalmiyor gunden gune. birbirimizin henuz etini yemiyor olabiliriz ama birbirmizden bekledigimiz butun bu kotuluklerin bizleri surukledigi son noktada o da imkansiz gozukmuyor acikcasi.

etom’ a ya da gitmesi/gonderilmesi olayinin bir parcasi olan digerlerine dair bir yargim yok. mesele ozunde bu kadar buyutulecek bir mesele gibi de gelmiyor bana acikcasi.

ama kendime dair yargim sudur ki insanliktan yine sinifta kaldim. kendini savunma sansini tanimadigim bir adami astim. bir karara varmadan once ne olup bittigini sormali, ne dedigine kulak vermeliydim en azindan. birbirimize verdigimiz selamin hatirina.

kisi karsisindakini kendi gibi bilir atasozunun gerceklik payi varsa bu konuda kendi potansiyelimi de tekrar degerlendirmeliyim anlasilan.

kurcalama : konuya dair son bir iki soz etme ihtiyaci hasil oldu bende. soyle ki hakli haksiz aramiyorum. aramadigim gibi kim hakli kim haksiz bir fikrim de yok. tamamen konu ile ilgili kendi tavrimdan duymus oldugum rahatsizligin yansimasidir.