esrar

illet bir şeydir, zıkkımdır, zehir olsundur, buna alışan kişi zaten insanlıktan çıkar, uyuşturucu elde etmek için artık yapmayacağı şey yoktur o insanın, hırsızlık mı yapmaz, elde avuçta olanı mı satmaz... artık hayatında hiç bir anlamı da kalmamıştır zaten, sadece malı bulabildiğinde gelen anlık bir zevk, her şeyden uzaklaşmış olma duygusu..ama nereye kadar, nereye kadar sürer ki bu..? hep daha fazla hep daha fazla isteyecek, günün birinde bir köprü altında, bir bar tuvaletinde mosmor olmuş elleri, bembeyaz yüzüyle gazetelerin bilmem kaçıncı sayfalarındaki haberlerin o günlük malzemesi olacak, üstüne bir de uyuşturucu kullandığı zaman diliminde uyuşturucuyla tanıştırdığı, en azından yakınlaştırdığı arkadaşlarının vebaliyle gidecektir öbür tarafa..ölüm bir kurtuluştur çoğu zaman onlar için.evet.