çocukken sokaktan geçen bir elma şekerci vardı. hiç unutmam hep aynı adam geçerdi. hala daha zihnimde ezberimde niyaz eder gibi. öyle bir mottolu nidalardı ki elma şekerlerini satabilmek için uzun uzun makamlı ve iç geçirterek.
-yalama şeker, yalama şeker... ballı ballı ballı ballıııığıııı,
mahalledeki kadınlar bile farkederdi adamın uslubunu. nerden geldi gene bu adam diye çıkışırlardı. bende çıkarıp gösterecek zannederdim.
(bkz: ben küçükken çok salaktım)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?