zeitgeist

belgesel serilerini izlemeden önce insanlardan özellikle sol tandanslı dostlarımdan duyduklarım beni meşk etmiş olsa da , belgesel serilerini izledikten sonra kendi içimde hayal kırıklığına uğradığım, kendilerini ’karşınızda aptal mı var ey burjuvazi ’ sloganıyla tanıtıp ; belgeselleri izleyenleri yeni bir politik uyutma sürecine taşımaya çalıştığını düşündüğüm oluşum.

özellikle ’para teorisi’ ve ’merkez bankası’ söylemlerinde, sanki buldukları ve ortaya çıkardıkları şeyin gizlenen ve onların ortaya çıkardığını sandıkları bir hava mevcut. oysa ki bir iktisat mezunu olarak bunların , kapitalizmin öğretildiği okullarımızda, fakültelerimizde birer ders olarak okutulduğunu , ’paranın çarpan etkisinin’ ise standart olarak para teorisi dersleri sınavlarında soru olarak karşımıza çıktığını belirtmek isterim.e buradan hareketle , paranın çarpan etkisinin hep kasayı kazandırdığını (belgeselde amerikan merkez bankası) görebilmek çok da zor olmasa gerek.

belgeselin aslında beni hayal kırıklığına uğratmaya başladığı an da tam bu yazdıklarımın ekine denk gelen anlarda başlıyor. belgesel bize sürekli olarak ’kimi kandırıyorsunuz’ u empoze etmeye çalışıyor , yani amerikan halkına(ve elbette tüm dünya halklarına) uyanın bre zndıklar diyor. yani halklar uyanacak , halklar gözünü açacak ve halklar devrimci bir tutum sergileyecek . yani devrimci tutum , kapitalizme karşı halklar tarafından sergilenecek. yani kapitalizm , halklar tarafından yıkılacak , işçi sınıfı tarafından değil.(ki aynı senaryo michael moore’un capitalism: a love story adlı belgeselinde de var , gerçi maykıl abimiz çok net liberallerin solunda yer alıyor ya neyse ).tüm bunlara bakınca kapitalizmin son 100 yıllık politik oyunu (milliyetçilik, devletçilik, ulusalcılık, halkçılık adına her ne derseniz deyin) başarıyla tüm hücrelere zuhur etmiş durumda. yani bizler halklar ortak paydası ve üst kimliğinde birleşiyoruz , sınıfsal paydada değil öyle mi? peh ...

sonuç ve yorum olarak zeitgeist ; bolivya’daki olası işçi devriminin burjuvaziden de önce önünde bir duvar gibi duran chavez gibi, küba’daki fidel castro gibi ve kendine sosyalist diyen ve sosyalizmi devlet kapitalizmi sananlar gibi amerikan işçi sınıfının olası devirgenliğinin önünde kafa bulandırarak durmaktadır ....