suadiye

insanın doğup büyüdüğü yer illa ki kendisine cennet gibi gelir. suadiye’de zira benim için öyle. sokaklarında yürümeyi öğrendiğim ,plajında yüzme öğrenmeye çalıştığım, okuduğum okullarında hoplayıp zıpladığım bi yerdi gözümde. sene 1998i gösterdiğinde ayrılma vakti gelmişti. tekrar geri döneceğim gibi düşüncem olmamıştı çünkü 15imdeydim henuz. ama artık geri dönme vakti. kısa bir süre sonra doğup büyüdüğüm topraklara geri dönme heyecanı içindeyim ama..

naptınız amk lan siz buraya! suadiye’nin ortasında uranyum zenginleştirseniz bu kadar yamuk tipler türemezdi lan. eski suadiyelim diye sahile inip 2 tur atıp eski günleri hatırlayacam forsumu attıracam dedim travestiler kovaladı, basketbol sahasına tinerciler yüzünden giremedim, her bahçeden üstüme atlamaya çalışan köpekler yüzünden hayvanlardan nefret ettim, ara sokaklarında dolanırken o soğuğa rağmen iğrenç parfüm kokuları vs.. lan olm naptınız lan harbi buraya? madem böyle bi gücünüz vardı söyleseydiniz sizi yurtdışında kıskandığımız memleketlere gönderelim onların ağzına sçsaydınız. burayı bu hale kimler getirdiyse yürekten ölmesini istiyorum. en azından benden önce ölsünler ki öldüklerine şahit olayım. gebze’de top oynarken sahada bana araba çarptığında bile bu kadar denyolaşmamıştım. biz eskiden her avrupa maçı galibiyetlerimizde ellerimizde bayraklarla caddeye iner karnaval alanına teşrif eder, gece gec saatlere kadar eğlenir, roma dondurmamızı yer evimize dönerdik. lan türkiye dünya kupasını alsın sokağa çıkmam lan şimdi korkudan. şu an gebze’de mezarlığa sıfır evimde yalnızım, kendi sokağımızda bi tinerci fink atıyo ve kendimi suadiye’den daha güvende hissediyorum. lan bana buraları özlettireceksiniz ya topunuz geberin amk.