mevlâna celalettin rumi’nin büyük eseri mesnevi’nin 1. ile 10. beyitleridir.
1. dinle, bu ney nasıl şikâyet ediyor, ayrılıkları nasıl anlatıyor:
2. beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek, kadın… herkes ağlayıp inledi.
3. ayrılıktan parça parça olmuş, kalb isterim ki, iştiyak derdini açayım.
4. aslında uzak düşen kişi, yine vuslat zamanını arar.
5. ben her cemiyette ağladım, inledim. fena hallilerle de eş oldum, iyi hallilerle de.
6. herkes kendi zannınca benim dostum oldu ama kimse içimdeki sırları araştırmadı.
7. benim esrarım feryadımdan uzak değildir, ancak (her) gözde, kulakta o nur yok.
8. ten candan, can da tenden gizli kapaklı değildir, lâkin canı görmek için kimseye izin yok.
9. bu neyin sesi ateştir, hava değil; kimde bu ateş yoksa yok olsun!
10. aşk ateşidir ki neyin içine düşmüştür, aşk coşkunluğudur ki şarabın içine düşmüştür.
devamı:
(bkz: mesnevi 11 20)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?