fa notlar; 29.03.2009 13:50 tepecik; tavşanlı; kütahya.
yaşadığında ankara’da aç olanlar için aş evinin ocağı hep tüterdi. seni tanımadan kaybettim ben. olsun. şimdi mutluluğa, huzura aç olan beni ebedi mekanına her geldiğimde doyuruyorsun ya, o yeter. kimbilir seninle bu dünyada karşılaşsak nasıl sevecektin beni, ben bunu etimden tırnağımdan daha çok hissediyor ve sadece buna üzülüyorum. bugün oy kullandım, ve tabi yine senin partine değil, kızıyorsun, onu da biliyorum. nisana girerken yine bahar geliyor tepeciğe yavaştan ve parıl parıl parlayan kabristanından kimse görmeden bugünde gitmeliyim. aşağı mahalleden beni farkedecek uyanıklar çok sanki. aramıza kimse girmesin ahmet baba, büyümüz bozulmamalı. birbirimize verdiğimiz sözleri sadece biz duyuyor ve birbirimize göz kırpıyoruz. ne ben seni üzeceğim ne de sen beni sakınacaksın canın bildiğinden, sevdiğinden. biliyorum kimin ne kadar değerli olduğunu senin için. ve sen öğrettin değeri bana seninle ilk buluşmamızda. şimdi seninle benim aramda fark yok aslında. sen de uzaksın dünyaya, ben de. önemli olan kalp ama. senin kalbin bana yansır inşallah. bugün de dönüyorum kalabalığa. sen burada daha rahatsın. rüyamda bana verdiğin öğüt; aşk, sabır, akıl, sükunet... baba, bunlar nam gibi aklımda.
seni çok seviyorum...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?