nil karaibrahimgil

bir cok insanda, ozellikle entellektuel bir kimlik tasiyan / tasidigini iddia edenlerde, ic celiskiler yaratan sarkici-muzisyen.. varligini televole, muslum gurses, bilmemneli meyhaneler, lahmacun gibi kavramlarla ayni kategoriye koyabiliriz.. kimse dinlemez, izlemez, gitmez, yemez ama herkes ne hikmetse canavar gibi bilir..

ozellikle murekkep yalamis, agir kitaplar okuyup, derin muzikler dinleyen, caz festivali, bagimsiz film, bienal type of kisilerde dengesizlik yaratmaktadir.. fisildayarak, nerdeyse ozur dilercesine "nil’i sevdiklerini" beyan eden bu kitle, bu beyanatlarini da ancak coook samimi olunan bir ortamda ve iclerindeki "ay en cilgin" ya da "en large" arkadasin "valla ben seviyorum bu sarkilari, umurumda da degil" demesiyle rahatlayarak dile getirebilmektedirler.. nil populer kulturun coook belirgin orneklerinden biri olmasi itibariyle entelijansiya icinde tu kaka olmaya mahkumdur, gizli gizli evde dinlenecek, kasedi torpido gozunun en dibine sikistirilacak (on taraflara jan garbarek, jay jay johanson, limp bizkit filan koymak icap etmektedir), ve toplum icinde sarkilariyla en acimasizindan dalga gecilecek bir kisidir.. en fazla giydigi, kismen kendi tasarimi olan kiyafetler, konsept uzerine kurulu album mantigi gibi "feature"larindan oturu hosgorulebilir ama o kadar..

ama muzikal anlamda "cik cik cik" o ne oole yok meyve tabaklari, yok kekler.. sunay akin elma kurdundan bahsettiginde bu naif ve sevimlidir ama nil elmanin kendisinden bahsettiginde sacma..