türk tiyatrosunun acımasızlığı

" lüküs hayat " oyunundaki zihni göktay’ın elindeki feneri yanındaki arkadaşı göstererek " bak bu residence. burada 1+1 stüdyo tipi daire; 600 milyar, sen şehir tiyatrolarında 7 yıl yemeden içmeden çalışsan yine alamazsın " demesi ve hemen arkasından rol arkadaşının " bırak 7 seneyi 7 sülalem çalışsa alamayız onu " demesiyle türk tiyatrosunun acımasızlığını bir kere daha ortaya koymuştur. evet, türk tiyatroları maalesef karın doyurmuyor. işin muhasebe kısmına baktığınız zaman, sahne kirası, ışık, teknik ekip, kostüm, makyaj, oyunca parası, ıvırıydı zıvırıydı dediğiniz zaman çok kabarık bir hesap çıkıyor.

en güzelinden size şöyle bir hesap yapayım da bilginiz olsun. harbiye açık hava tiyatrosunun sahne kirası nerden baksanız 32.000 ytl. dünkü lüküs hayat oyununda biletler 7,5 liradan satıldı ki bunun öğrencisi de var. harbiye açık hava tiyatrosu 5500 kişi kapasiteli bir yer. dünkü oyun tamamıyla doluydu. bir tane bile yer yoktu. harbiye açık hava tiyatrosundaki oturma yerleri dışında üst katlardaki bekleme yerleri, yandaki büyük merdiven boşluklarını da sayarsak bu sayı nerden baksanız 7.000’e yaklaşır. tamam. öyle, böyle, şöyle kapasite 7.000 e kadar çıkıyor. lüküs hayat gibi geniş kadrolu bir yapımda nerden baksanız;

20 oyuncu
teknik ekip
müzikal ekip ( 7 – 8 kişi )
sahne kirası


ve bunun gibi sayamadığım bir sürü çalışan var. çarp 7,5 ytl’lik bileti ( bak herkesi tam olarak sayıyorum ) 7000 kişi ile. etti mi sana 52,5 milyar. çıkar 32 milyarı. kaldı mı sana 20,5 milyar.10 kâğıt müzikal ekibe ver. çünkü bu bir müzikal oyun. kaldı mı sana 10,5 milyar. at 5 kâğıt da teknik ekibe. kaç lira kaldı 5,5 milyarlar lira. ıvırıydı zıvırıydı, makyajıydı, getiriydi götürüydü, görünmeyen masraflar da 2 milyar de. bak en azından hesaplıyorum. ne kadar kaldı? 3,5 milyar lira.3,5 milyarı böl 20’ye 175 ytl. bir oyun başına, masraflar en azından, en görünmezinden hesaplandığın da 175 ytl kalıyor. eski para 175 milyon, yeni para 175 ytl. ikisi de aynı. fakat lüküs hayat, yine lüküs hayat.

bu adam şimdi hangi parayla karnını doyuracak, bir dahaki oyuna istekli hazırlanacak, moral bulacak, kirasını, giderini ödeyecek? işi hesaba vurduğumuz da her şey ne kadar da acımasız oluyor öyle değil mi?