feryadım boğsun dünyanın bütün varlığını;
ümidim son ipini de koparıp atsın!
gazaptan titreyen genç yiğidin
dolmuş mermiler sinesine taş gibi,
dağlarda özgürlük diye gezen bir geyiğin
matemler inmiş kara gözlerine,
deryalar, dalgalar titreten bir yiğit,
yediği darbelerin kahrından yıkılıp kalmış,
kurtuluş yıldızı sanki hiçliğe karışmış
senin son canını da düşmanlar almış.
marmara boyları, edirne yolu...
çatalca ovası, boğaz geçidi,
karpat dağları, trablus çölleri
güzel selanik’in şirin bahçeleri.
şehitlerin yüzüne damlayan nurlar,
bizi kan ağlattı bu kara haber.
berlin sokakları yiğidin birini
dopdolu koynuna alıp sardı,
tiflis’in havaları da bir kurtarıcı yiğidi
kara kanlara boyayıp toprağa saldı.
tarihin rengini kanlarla karartıp dolduran
en son ümidinizi de kana boyadı o belçivan
ah nasıl uğursuz zamanlar gelmiş,
feryadım dünyanın varlığını boğup öldürsün,
kapkara bahtına şeytanlar gülsün!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?