yaran fıkralar

köyün camisinde, imam cemaate vaaz vermektedir.

ansızın içeri dalan bir köylü, koyu sel basmakta olduğunu haber verir. bütün cemaat hemen kendilerini dışarı atıp kaçar. sadece imam, bütün ısrarlara rağmen koyu terk etmeyi reddeder ve tanrı’nın kendisini koruyacağını söyleyerek camide kalır. kısa bir sure sonra sular camiye ulaşır, imam çaresiz minareye çıkar. sular minarenin ilk katına yükselirken bir tekne imamı kurtarmaya gelir. ancak dini bütün imam, tanrı’nın kendisini koruyacağını söyleyerek tekneye binmez.
sular yükselir. imam ikinci kata çıkmak zorunda kalır. bir tekne daha gelir, ancak imam yine tanrı’nın kendisini koruyacağına inancının tam olduğunu söyleyerek tekneye binmez. sular iyice yükselir. imam artık minarenin en tepesindedir. bir helikopter yaklaşır. içindekiler, durumun kotu olduğunu anlatarak , imama helikoptere gelmesi konusunda ısrar ederler. imam helikoptere binmeyi de reddeder. bir sure sonra sular iyice yükselir ve imam boğularak olur. kendisini ahretin kapısında melekler karşılar.

melek: "hoş geldiniz, buyurun..."

imam: "cennete girmek istediğimden emin değilim..".

melek: "neden?.."

imam: "tanrı’ya biraz kırgınım...."

melek: "ne oldu ki?.."

imam: "ben hayatımı ibadet ederek geçirdim, insanlara hep iyilik yaptım, günahtan uzak durdum. yaşadığım koyu sel bastı, herkes kaçtı ama tanrı’nın beni kurtaracağına inandığımdan ben kaldım. görüyorsunuz ki şimdi buradayım...."

tam bu sırada yukarıdan tanrı’nın sesi duyulur.

"salağa, iki tekne, bir helikopter gönderdik..böylesine geri zekâlının
benim katımda da yeri yoktur.."

yukarıdaki fıkrayı benim milletime uyarlamaya kalkacak olursak.muhtemelen tanrı o gün geldiğinde bu ülke insanlarına şöyle seslenecektir " bu salaklara, örnek alsınlar ve onu izlesinler diye mustafa kemal atatürk’ü gönderdim. musibetlerden kurtuluş yolunu, onun eliyle bunlara göstermeye çalıştım. ama onlar halâ cami minaresinden medet umuyorlar ise benim katımda da yerleri yoktur...."