platonik aşk, bildiğin kalbe eziyettir. zira o kişiyi karşında gördüğün an, sıkılmış portakala döner o kalp, ezilir, büzülür ama hızlı atar ne hikmetse. onu görünce elde edilen tatminlik duygusu, ayrı kalındığındaki özlemle karşılaştırıldığında hiçbirşeydir.
(bkz: sözlük rakı koy da içelim lan allahsız)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?