belkis ozener

gönül yazar’la beraber istanbul’a gelen belkıs hanım kardeşinin tersine daha sade bir hayatı seçmiştir.yıllardır izlediğmiz,hücrelerimize işleyen filmlerde seslendirme yapan ve bir dönem ünlü aktirstlerin seslerinin yetersizliği nedeniyle söyleyemedikleri o eşsiz şarkıları benzersiz sesiyle ve mütevazılıyla dile getirir.ve ne yazı ki yıllar sonra bizler tarafından tanınmaya başlanmıştır.sanırım trt’de çok evvelden gösterilmiş türk filmleri hakkındaki bir belgeselde yapılan araştırmalarda tüm o güzide filmlerde onun ismi yer alır.program yapımcıları şaşkınlıkla beraber hemen belkıs hanımı aramaya koyulurlar ve ancak oğluna ulaşırlar.daha sonra da belkıs hanıma tabii.yaptığı tüm işlerde zannederim başkaları olsaydı şimdi şöhretli bir şekilde yaşarlardı ama o,sade bir hayatı tercih etmiştir.edindiğim bilgilerden de anlaşılıyor.çünkü o dönem de yapımcıların belkıs hanımı tercih etmesi hem işini çok iyi bir şekilde yerine getirmesi hem de ünden sakınmasıdır.yine yaptığı bir film seslendirmesinde o kadar çok çalışmış ki ses telleri zedelenmiş ve altı ay işini icra edememiş.
tüm bunların yanında benim için onu bu zaman kadar tanımasam da boş çerceve,sevemedim kara gözlüm,karakolda ayna var,gümüş gerdanlık,pınar şarkılarını filmlerde oynamasada sesiyle mucivezi bir lezzet eklemiştir.dinlerim dinlerim sıkılmam bu şarkıları.afişlerde isminin olmasına önem vermesede filmlerde oynayan kadın oyuncuların yerine geçmiştir.bu ses hayat ve acı verir bana her seferinde.
sevemedim kara gözlüm adlı şarkının başında söylenen cümleler onun tasviri gibidir;
-söyleyeceğim ilk şarkıyı mutlu insanlara adıyorum.
bu şarkının benim için tatlı,acı hatıraları vardır;askın ne olduğu ben bu şarkıda öğrendim.saadeti bu şarkıda tattım.bir şey daha öğrendim bu şarkıda,her şeye sahip olmak isteyen elindekini de kaybediyormuş.