terapi

sagopa kajmer’in mükemmel şarkısıdır;

beni bırakın kendi halime.
çok bitkinim ama direneceğim.
terapi ordularınızı geri çekin artık savaşın galibi bendim.
bayraklarınızı dikemeyeceksiniz,hiç daim köle olmadım.
ben rapimle gazi geldim ardıma şehitlerimi gömdüm kendim.
suskun düşen ağlamazcasına realim.
neden onca lafla geldin kulağıma varıverdin ölüm?
beni kırdın iki bacağımdan gittin.
biz seninle kardeş değil miydik?
aynı beşikteki kertmeydik.
dün civarda çakılken,şimdi sıradan kum bile değiliz.
sen serseri katilin ismi,ben resmini çizdiğin ya kul.
savaşın tam ortasında kurşun yağmurunda okudum okul.
ilk batışını ben gördüm güneşin,gün dönümüne sen yetiştin.
kaptanı benim bu geminin en son ben çıkarım,panik etmeyin!...
adımı duymayın kaç yazar.
kalbim tanıdığım en içten yazar.
şarkım başladı,manzaram aynı.
dinlerken ’’sago yine yapmış’’ diyeceksin.
ben şu anda o kadar sıkkın ve materyallerimle tıkkın odamın içinde stres gebertmekteyim.
yalnızlık tanrımın lütfu.
nedense işler karmakarışık işler.kalbim sevdiğim özler.
hani var ya bazen özlü sözler,onları düşünüp dolu gözler.

(nakarat)
beni bırakın kendi halime,çok bitkinim ve de yorgunum.
terapi ordularınızı geri çekin artık ,son günler durgunum.

zaman ellerimde kum gibi dağılırken,yıllar beni taşa çeviren hokkabaz gibi
avaz avaz bağırır.hükümlü kapıda kilit,sigarama kibrit!...
kollara zincirden bileklik,parmaklıklara sadık yaşamak.
artıkları arşivlemek yeni baştan ,tantanalara kulak as!...
karalama defteri silgiye ilgi duyarken bir diken batar diline.
yarıştırılan sidikken,birkaç minik daha gider elden.
aslında hayat bayat ekmek,ilk fiil üsluplu düşünmek.
buyrulan iki göze itaat etmek,son eylem olmalı kin beslemek.
hadi diyelim toz pembe yaşıyorum,koz bende biçimi takılıyorum.
bozukluklarımı cebimde taşıyorum.
saygım senin orospun olsun ,kaygım benim aşkım.