kaybetmeye hazırim

sabahın ilk ışıklarında aklıma bıçak gibi düşen fikirdi.
hazırsan,kaybederim.
kendimi,yıllarımı,aşkımı...
usul usul bulutlanır gözlerim,
onları da kaybederim,
daha önce hiç görmediğim bir manzarayı doya doya seyredebilmek için.
içersem ölürüm,olsun be,ben vazgeçtim yaşamaktan!
gidersen yıkılırmış bu kent,
yıkılsın.
onarırım.
mecbursun.
hazırsam kaybetmeye,
kırılacağını bilsemde-çaldığın piyononun tuşlarına sıkışıp kalsa da-parmaklarımı.
kanar da verir aşkını,sunar;
sana,bana,ona,bize
kana kana iç sevdiğim-insanım,
kaybolan yıllardan süzülüp gelen,
a-ş-k-ımdır ikramım.
hazırım.
kaybetmeye...