ne yardan ne serden vazgeçememek

bilgicin yasadigi gurbet diyarinda; yuzde doksan oranda sikma bas, tesettur veya turban dedikleri hedeyi kullanan turk vatandaslari vardir.
bu kisiler, okul ve is konusunda zorlanmaktadir. insan oraniyla kiyaslandiginda dunyanin diger hic bir bati ulkesinde gorulemeyecek duzeyde is fazlaligi ve okul imkanlari genisligi vardir. lakin bu insanlar din ayirimciligina, sinif ayirimciligina, irk ayirimciligina karsidirlar. yuzde 60 gibi hristiyan vatandasa sahip olan bu ulkede hac takarak da ise ya da okula gidilemez. cifte standart yoktur.
butun bu ehval ve seraat altinda burada yasamak kendilerine zul gelen israrla turbanlarindan asla vazgecmeyen, coluguna cocuguna yasarken evde oturup yemek yapmaktan baska hicbir faydasi olmayan bu kisiler, ozellikle kadinlara bu kadar genis haklarin sunuldugu bu ulkenin olanaklarindan yararlanmazlar.
hadi bu kendi tercihleridir desek tercihlerine saygi duysak; bu sefer, yasanilan ulkeyi karalarlar, insanlarini begenmezler, herseyinden rahatsiz olurlar, boyuna herseyden sikayet ederler. hepsi degil tabii ama istisna da degil cogunluk boyledir.
iste o zaman soruyor insan, kendi kendi kendine;
kardesim, seni buraya iple baglamamislar, git ulkemizde yasa, ne eziyet cekiyorsun buralarda. bak burada da okula gidemiyorsun ustelik is var ise de giremiyorsun. bak arap kadinlara bizden yuzyillar once musluman olmuslar ama canavar gibi okullarina da gidiyorlar, en iyi islerde de calisiyorlar.

yok, vazgecmez bunlar ne yardan ne serden.