fakirlerin cömert olması

bu hayat tecrubesiyle sabit bir vakadir. ekonomik acidan zayif insanlar cevrelerine ve hayata karsi zenginlere oranla cok daha comert olmaktadirlar.
bunun belli basli sebepleri vardir.birincisi yoksul insanin ’vermemek’ eyleminde bulunarak, biriktirmek ya da saklamak gibi bir tasarrufu olamaz, cunku onda zaten yoktur.
bir baska sebep ise elindekini avucundaki baskalariyla paylastikca kazanacagi manevi zenginliktir. hic olmazsa bu yonden kendini tamamlamaya calisir.
zengin insanlarin, istisnalar kaideyi bozmamak sartiyla kesinlikle comert olayim gibi bir derdi yoktur. zaten o’ vermemek’ eylemine olan bagliligindan bu nitelemeye kavusmustur.
ne zaman ki zengin insan altmis yasinin uzerine dogru timanmaya baslartanridan inayet beklemek icin okul, cami, derslik, kutuphane gibi hedeler yaptirir. gene de allah razi olsun demek lazim. su veye bu sekilde gerceklestirilmesi bu olaylarin, kesinlikle vatana hizmettir. bir de vakiflar vardir, bunlar buyuk sirketlerin vergiden bir nevi ’tuyme’ amacina hizmet ederler. ne yaparlar, insanliga ne gibi bir faydalari olur bilinmez bu turlerin bazilarinin...
neyse biz konumumuza donelim; fakir insanlar, gercekten var olan herseylerini paylasmaktan buyuk mutluluk duyarlar. ’az veren candan, cok veren maldan’ atasozumuzde de bu vurgulanmistir.
ozetle; istisnalar kaideyi bozmasa bile baskalarina comert davranmayi, zenginliklerinden eksilecek birer sayfa gibi goren insanlarin yerine, fakir ama lokmasini paylasacak kadar gonlu zengin insanlar, adeta yoksullugun filozof yaptigi kisiler, selamlanmistir bu enty’de.