makinesi varken bulaşıkları elde yıkamak

cimri,cahil ve şerefsiz bir babayla yaşamak bunu gerektirir.çocukluğumda annem kanser'e yakalandı ve babam olacak oruspu çocuğu iycene elini eteğini çekti evden. sürekli içer gecenin köründe eve gelirdi.haliyle ev işleride bana kalmıştı . karlı bir kış günü okuldan çıktıktan sonra alışveriş yaparak binbir zorlukla eve geldim daha 8 yaşındaydım haliyle gücüm yetmiyor ve yoruluyordum neyse yemekten sonra bayağı bi bulaşık birikti çok yorgunum en iyisi makineye atayım bulaşıkları dedim.bu sarhoş piç nasıl olduysa erken geldi önce makineye sonra bana baktı elektrik parasını senmi ödüyorsun piç kurusu diyerek beni çok kötü bir şekilde dövdü ve -20 derece soğukta dışarı attı annemin gözyaşlarını ve çaresizliğini unutamam.annem bi şekilde beni içeri getirdi aradan yıllar geçti en sonunda babam olacak şerefsizi gözleri morluktan kapanana kadar dövdüm ve dışarı attım o günden beridir de kimseye bulaşık yıkattırmam.kafam rahat bir şekilde makineyi açarım.buda böyle bir anımdır