sarı

“sabah, gidis saatine karar verme esnekligine sahip oldugum is yerime gec kaldim, baskalari icin dikkat cekici, benim icin sasirtici olmayacak miktarda.
koridorda bei ile karsilastim, her gun oldugu gibi yine tepemden –kapali ayakkabi da giymis olsam- tirnagima suzuldum. “bugun dogru rengi giymissin.” diyerek daha sonra uzerine cok dusunecegim bir diyalogu baslatmis oldu. anneannesinden bei’e kalmis bir gokkusagi hikayesi dinledim. her gune ozgu bir renk varmis, eger dogru rengi giyersen o gun iyi seyler olurmus. yok giymezsen eger, o gun olmamasi gerekenler olurmus.
hayir bugun hic dogru seyler olmuyor. bugun, plastik catal bicakla yemek yemeye calisirken catalin sapinin dibinden kirilmasi gibi, bugun, yasli ve porsumus bir kadinin karsi masada oturan 20’lik genc kizin diri memelerine bakip kendi memelerine ise bakamayip genc kizla goz goze gelmesi gibi, bugun, tek basina supermarkete gidip onune geleni arabaya doldurup cuzdanini evde unuttugunu kasada farketmek gibi, bugun, birini pek cok sevip, biri tarafindan pek cok sevilip, daha da fazla nasil sevebileceginin hesaplarini yaparken o birinin evli oldugunu ogrenmek gibi, bugun, aniden yola cikan sincabi ezmemek icin direksiyonu aksi yone kirip sincabin da o yone kacasi geldigini “paaat!” namli carpma sesinden anlamak gibi, bugun, sevdigi kizin bir adama abi demesi gibi seyler oluyor. dinledim anlattiklarini, bu kadini ve gozlerinde hala parildayan cocuksu isiltiyi seviyorum.
yine de bei, bugun hic dogru seyler olmuyor. ve benim coraplarim bile sari…”