gerçekleştiği vakit, kendimi dünyada tek kalmışım, yalnızlaşmışım gibi hissediyorum. ya başıma bir iş gelirse, ya bir şey olursa diye düşünmeden alamıyorum kendimi. e beni arayan bulamayacak, ben zaten arayamam. hele biriyle buluşacaksam yediğim küfürler de cabası.
aslında bu gibi durumlarda şunu fark ediyorum ki gitgide bağımlı oluyoruz teknolojik aletlere. neyse, sosyolojik çözümlemeleri bir kenara bırakırsak, en iyisi kimseyi üzmeden, kendini üzmeden her gün telefonun şarjını kontrol etmek anacım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?