kim hatırlar şu bizim hikayeyi
kim iyi anlatır o biçareyi
kimse bilmez o niye yitti
derdi ki bir zamanlar
pek hatırlamam hoş şeylerdi
ve sualimiz ruhsuz şimdi
halsizleştik koşar adım hayat
ayarız dön, bak nice halimiz
yüreğin bidünya tesellisiz
sokul usulcana sız yanıma
sonu gelsin tüm gizi şu alemin
bitkin düşür senden beni
aman aman inadı bırak
getir-götür bitir şu yarım işi
seslen varsın duymasınlar
derler ki, o iklimdi ki
bir zamanların düş iklimi
şimdi düşümüz tarifsiz ki
sabitleşmiş bu bakışların acıları diner
yık kendini
o masalı dinle
duy kendini
(bkz: serdar keskin)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?