edip cansever’in ikinci kitabi ve bu kitabin ilk baskisi disinda kitapta yer almayan bir siiri.
bir hos oldum ele gune karsi
herkeslerden utandim
bir yanim insanli kahve
dunyalar dolusuydu bir yanim
ah beyler soylemesi guc
isim bitnce kahvelik olurum
bana cezveler tutunca
bir yanlara cevrilidir basim
iste bu yuzden arayi bozdum
dunyalar gozukmedi gozume
nelere dadandim o yuzden
mehtaba alistim pisi pisine
yollar benimmis gibilerden
durmakli yurumekli bir gece
kahvenin etrfinda siirler ucusur
herkes bir seyler birakir carsilarin icine
alistim bir kere isim is
kose bucak alaca duman
en azdan bir gokyuzu
carsiyi gormeden edemem
kahveci kahveye uzanir surda
aksami bitiren yanima gelir
bir de utanmak olmasa
dunyayi seviyorum demektir
icime siner mahallenin kokusu
gokyuzu karisiksa kuslarin isi
ya icim icime sigmiyorsa
ne denir kotudur insanlarin gidisi
sonra benim bir kotu huyum daha
anlatmak istemem kendimi
uzaklarda corbalar piser
su benim yalnizligima karsi
ah beyler soylenir mi hic
az bucuk isim istir
bana cezveler tutulunca
gokyuzu bir daha degisir
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?