her geçen gün daha da garipleşen bireydir kendisi. bunu uzun zamandır belirtmek istediğim halde bir şekilde tuttum kendimi. lakin bir külotlu çorabın vücudununun göt kısmına gelen kısmını başına takıp bacaklarınının geçeceği yeri de örgü yaptığı bir çeşit şapka ile tv.ye çıkınca "yeter artık ulan" dedim kendi kendime, "bu mu yaşama sevinci, bu mu hiçbir şeyi umursamadan yaşam dürtüsü" de dedim sonra boğazdan geçen vapurları izleyip "hayat ne tuhafmış a.k." derken aynı zamanda.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?