ayağımın altında ezilse de başımın tacı olan nöbet arkadaşım. ben böyle bir rahatlık görmedim. ayaklarım eskisi kadar ağrımıyor, bir ferahlık bir mutluluk. öpesim geliyor bunu tasarlayan kişiyi sabahlara kadar. ne çok çile çekiyormuşum ben, öğrendim şimdi. pembe crocslarım ve küçücük boyumla hastalar tarafından ciddiye alınmamayı bile sineye çekiyorum artık, evet.
(bkz: crocs diyerek orgazm olmak)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?