çok şey söyleyip hiçbir şey söylememek

çoğu zaman hoş ama boş konuşmak olarak algılanan; ancak boş konuşmadan farklı olarak konuşmacının bilinçli bir biçimde konuştuğu ve dolayısıyla hiçbir şey söylemediğinin gayet farkında olduğu, dahası hiçbir şey söylememe konusunda kararlı olduğu zamanlarda ortaya çıkan durumdur. kişi o anda çeşitli sebeplerle bulunduğu ortamdaki kişileri etkileme niyetinde olabilir ve bu kişilere mutlaka kendisini anlatması da esasen gerekli değildir. işte bu durumda sözkonusu sanatsal faaliyet gerçekleştirilir. evet bu bir sanatsal faaliyettir; zira öyle her babayiğidin harcı bir eylem değildir, özel bir yetenek ve ruh gerektirir. bu unsurların konuşmacıda oluşması içinse konuşmacıda öncelikle geniş bir kelime dağarcığı sonrasında da konuşmayı sağlayacak ölçüde konu ve kültür zenginliliği ve bunların yanında konuşma hevesinin bulunması şarttır. bu unsurlardan birinde bir eksiklik olduğunda konuşmacı kişi ya konuşamaz/konuşurken kesilir ya da çok konuşmak adına kendini tekrar etmeye başlar. aynı cümleleri kurar; aynı esprileri yapar vs. her halukarda konuşmacı sonuç olarak çok şey söylememiş olur. şunu da belirtmek gerekir ki konuşmacının bu davranışı sergilemesindeki sebep, çok şey söylemek suretiyle kendi içinde yer alan şeylerden kendileri kaçmak istemeleri de olabilir. bu durumdan rahatsız olan varsa onlara verilebilecek tavsiye karşısındakini bir şey söylemesi konusunda baskı altına alıp boğmak yerine ya bu sohbetten keyif almalı ya da bu söylemde bulunanla konuşmasını kesmeleridir.
dipnot: bu entry, tanımını yaptığı bağlığı uygulamalı olarak göstermesi bakımından da nev i şahsına münhasır bir yapı arzetmektedir. entry sahibi kişi sıklıkla başlıkta adı geçen eylemi gerçekleştirmekte olup buna karşın yeri ve zamanı geldiğinde tek bir söz ile çok şey söylemeyi de az-çok bilmektedir, fakat bunun da ne konu ile ne entry ile ne de entry’nin sonuna iliştirilen bu dipnotla pek bia alakası yoktur; yalnızca naçizane bir ifadedir.