çocukluğun vazgeçilmezleri

bazen de kisileri, ilerde surekli vicdan muhasebesi yapmak suretinde birakanlari vardir...
mesela; uc kardesin bulundugu aile ortaminda kardeslerden buyuk olan iki tanesinin en kucuk kardesi ’ispiyoncu’ kisilikle suclayip, baslarina gelen her felakette onu parmaginin bulunduguna inanmalaridir...
bu inancla cok tehlikeli goz dagi verme olaylari gelisir ki, kesinlikle sadece filmlerin etkisiyle cocukca yapilmis cok riskli hareketlerdir...buyuyup olgunlasinca akil basa gelince cok pisman olunur, hatta o kardesin(ispiyoncu olanin)hayatta asla mutlu olamamasi bu yapilan seylere baglanir. ama artik cok gectir...
boyle bir ispiyonculuk olayinin gerceklesmesinden sonra iki buyuk kardes kucuk olan kardese bir daha soylemeyecegine soz ver diye baski yapar bununla sonuc elde edemezler ise;
mesela buyuk kardesler, her biri bir ayagindan tutmak suretiyle kucuk kardesi, basasagi balkondan asagiya sarkitir, mahalleninin haykirislari sonucu geri cekilir, kucuk kardes iki ay konusamaz.
mesela gene bu kucuk kardesin, kipkirmizi yanmakta olan komur sobasinin uzerinde kuzu cevirir gibi, sobanin sadece bir karis uzerinde cevrilerek, korkutulmasi girisimi vardir...anne terlik elinde kucuk cocugun bagirmalari sonucu yetisir ama cocuk bir hafta konusamaz...
elbette guzel anilar degildir hatta bu orneklerdekiler ilerde kisiyi hatirladikca surekli aglayip zirlayip kucuk kardesin(tabii de artik o da kucuk degildir)basini sevkatle bagira basmak haykirarak ozur dilemek seklinde gerceklesse de sonuc degismez...bu vicdan azabiyla ugrasir durursunuz omur surdukce...kardeslerin herbirinde onarilmaz, gorunmez travmalar olusturur...cocukluk iste...