çocukluga özlem

bazen de sabahın 07:30 unda gelir karşına çıkar çocuk olmayışın ve suratına ters ters bakar öylesine.. anlamsız ciddiyet ve yapmacık resmiyetle koca bir duvar gibi dikilir karşına.. herşey belki 5 dakika belki yalnızca 30 kare içnde basit bir oyundan karmaşık bir gerçekliğe bürünür, gercek bombalarla oynanan bir oyun gibi. öyle ya çocuksan eğer oyun içinde fazladan kazanılacak bir canın, her zaman bir ikinci şans, bir yeni umut, bir vurdum duymazlık bir adam sen de cilik vardır ama gerçek hayat, o bir saniyelik sendelemeyi çok iyi değerlendirir. ve sen bu gerçekliklerin her biri ile karşılaştıkça hayat kendine benzetir seni, öyle sabırsız, öyle kararlı..uvertürünü kutu kutu penselerle süsleyen hayat pandoranın kutusu ile kapatır perdesini..
yolculuk nereye
neler uğruna ölmeye
dört yalnızlıkla bir doğruyu götürmeye
hadi durma ağla,ağla
yaşlar kurur zamanla,ağla
böyle kahpedir dünya
son bulur kollarında..