boyunayim

ama enine olmayi tercih ederdim.
ben kokunu topraga batirmis bir agac degilim
taslari ve o ana sevgisini emen
bu yuzden buyuyemiyorum parlak yapraklara her nisan,
bir cicek tarhinin guzelligi de olamadim ne yazik ki
sanki ozenle boyanmis ve kendi payina dusen hayranlarini kabul eder gibi,
pek yakinda butun yapraklarindan birer birer dokulecegini bilmeden.
benimle karsilastirilirsa, olumsuz sayilir bir agac
ve bir cicek o kadar uzun boylu degildir belki, ama kalkismanin anlamini bilir,
bense omrunu bir agacin, cesaretini istiyorum bir cicegin.

bu gece, yildizlarin o sonsuz incelikte isiklari altinda,
agaclarla cicekler serin kokularini serperlerken havaya.
aralarinda yurudum, hicbiri farkima varmadan.
uykuya dalmadan dusunurum de bazen
ben de onlar gibiyim aslinda
dusuncelerim bulanir sonra.
uzanip yatmak, daha dogal geliyor bana.
siniri olmayan sohbet yururluge girdigi zaman, gokle aramizda.
ve son kez uzanip yattigimda bir gun ben asil o zaman yararli olacagim
o gun agaclar bana bir kez olsun dokunabilecek ve benimle ilgilenecek vakti olacak ciceklerin.

sylvia plath