ve açlıktan ölmek üzereydi bütün balıklar
yuvayı yapan dişi kuşları
kimsesiz sokak köpeklerinin seslerini duyuyorum
doğaya inat sevgi dileniyorlar.
ama anlamıyor işte kimse
anlamak sadece insana özgü
ve bir o kadar hayvanca.
uzun ince parmaklarını hatırlıyorum
gölgesi düşünce saatin tam 22:00’ye
sokuluşlarını seviyorum.
yalnızlık vurunca ayrılık saatlerinde
aklıma düşenleri seviyorum.
sinematografik hayalleri,
dublajında sesin,
kadrajda gözlerin,
sanatın en ücra köşelerinde
sevişmeden tecavüzlerini seviyorum.
sanata saldıran inlemelerini.
nü ruhunla giyinmiş bedenini
göğüs kafesindeki kafesini
ve özgürlüğünü seviyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?