kurumuş yaralarımın kabuklarını
teker teker soydun gözümün yaşına bile bakmadan
anlamadın beni
anlamadın içimde susmadan çalan yalnızlık orkestrasını
hiçbir zaman göremedin..
inmek istemedin derinlere, dibe
kaybolmaktan korktun karanlıkta
dizlerin kenetlendi, koşamadın
çığlık atmayı zayıflık sandın
onu bile yapamadın
ben seni bekliyorum ama hala
kaldırımda oturmuş, kendim yapıp kendim bozduğum yap-boz un şimdi kaybolan parçalarını arıyorum...
arıyorum seni...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?