kimsesiz karanlığımın sınırında
gölgelerinizi seziyorum
sadece acıyan gözlerle
sizi görebiliyorum
açılmış kapıların arkası boş
vaatler verilmiş ki sonları yok
parmaklarımın arasında
bir parça kalmış sevgi
insanlığımdan
simsiyah şimdi
kor olmuş da sönmüş sanki benliğim
bensizlik mi kötü olan
yoksa bi ’ben mi bencilim
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?