bilgiçlerin şiirleri

adı yok*

hep bana gelmeni bekledim
saatlerce, günlerce, gecelerce...
çok bekledim ama gelmedin hiç
gelirsinde yine oturup birbirimize bakarız demiştim içimden
sonra birden öpersin beni diye düşledim..
düşledim çünkü düşlemek bile mutluluk veriyordu
hüzünlerim bile güzelleşmişti sana ait diye
o kadar çok işlemiştin ki içime
soluksuz kalıyordum
tüm gücümü sana veriyordum
yaşam enerjimi alıyordun
ne de olsa senin yerine de seni yaşıyordum artık içimde

çok bırakmak istedim ama bırakamadım nefes alış verişlerimi
senin yerinede yaşıyordum ne de olsa
işte bu yüzden ben sana hep bağımlı kaldım
asalak gibi yaşadım
içimdeki sana bağlı kalarak...

halbuki sen...
umurundamıydım sanki
ben, senin yerine de yaşarken
sen, çoktan gitmiştin başka denizlere
başka düşlere
ara sıra çarptın kıyılarıma
nefes alışlarım hızlandı
ama biliyordum ki
sadece geçici bi kalp sarsıntısıydı...

belki artık beklemiyorum kıyılarıma çarp diye
ama biliyorum ki ben hala seni yaşıyorum
kızgınlıklarım oluyor ve ben seni boğuyorum
içimdeki denizimde...
sonra, sonrası yok işte
öylesine yaşıyordum sana göre...