beşiktaş

dedikya bir kere, "beşiktaş ya ruhumuzdadır, ya da hiçbir yerde..."

bizki en sağır kulaklara fısıldardık: "burası inönü burdan çıkış yok oğlum, yok kızım " diye... burası inönü; golden sonraki sevinçle başlar ölüm-kalım savaşı; beşiktaşımızın üstünde siyah-beyaz çubuklu forma, bizim dilimizde "beşiktaşım sen çok yaşa, canım feda olsun sana"

... gökyüzü simsiyah, ruhlar bembeyazdır artık. ve, bir kartal seyretmektedir bunları gökyüzünün en yüksek noktasından süzülürcesine... beşiktaşlı olmak sadece "taraftar" olmak anlamına gelmez. taraftarlığı da bir kutsal forma içerisinde kutsamaktır... işte o zaman ruhlar ve bedenler tek bir varlık gibi dans ederler tribünlerde...

dedikya; burası inönü! burada yaşanılanlar, anlamayanların akıl sağlığını bozar. mabedimiz inönü kutsaldır bizim için. kucaklaşmanın olduğu güne siyah-beyaz peynir zeytinle başlarsın; sonra kartal olur 40 bin kişi konarsın tribünlere, topla birlikte sen de tribünde atağa geçersin; orta yaparsın; kafa topuna çıkarsın; gol atar gol kaçırırsın; rakibin atağını kesmek için tribünde kendi kalene koşarsın; arasıra sen de tribünde sakatlanırsın ama kimseye çaktırmazsın; totem yaparsın; maçı bırakıp, koridora çıkıp dua edersin; kulaklarına gelen sesin tansiyonuna dayanamaz, tekrar tribüne koşarsın; inanmışlığın verdiği haykırmayla tekrar tribünde atak üstüne atağa geçersin... "haydi kartalım... haydi beşiktaşım..." diye yalvarırcasına bağırırsın...

çünkü sen 12. adamsın!

12. adam asla yorulmaz, inancını yitirmez, hep pozitif olmak zorundadır, bu enerjiyi sahaya yansıtmalıdır. giydiği 12 numaralı formanın hakkını verir. akıttığı terden güneşte çay demler. maçı kartallar edasında koparır, kazandırır. inönü’de maç oynanırken orada olamayan 12. adamların gözleri açık gider ölüme.

12. adamlar zor bulunurlar... öldüklerinde inönü’nün beleştepe’sinde gömülmek için oranın kendilerine mezarlık yeri olarak ayrılmasını isterler ya da küllerini inönü’nün çimlerine savrulmasını vasiyet ederler. ama, ruhları asla ve asla ölmez! 12. adam giydiği kartal baskılı çarşi formasını stad yapılırken inönü’nün çimlerine çoktan ruhuyla birlikte gömmüştür. şimdi o formanın üstünde gelecekteki başarılar ve zaferler özgürce yeşermektedir... ve, artık sahada 12’ler savaşmaktadır.

forma nerede mi gömülü? eski açık tarafı ceza alanı dışındaki sağ iç köşede... ’12.adam çarşı forması’nı yaptığımız ayinle mabedimize gömdük ve üzerine de şu dörlüğü yazdık:

inönü’ye karanlık çöktüğü zaman
dışarıda yağmurlar yağdığı zaman
tibünlerde çarşi coştuğu zaman
haydi bastır şanlı karakartalım...

o forma beşiktaşımıza ömür vermiş ve vermekte olan tüm kartallara hitaben oraya gömülmüştür. dünyada başka örneği varsa buyursunlar çıkarsınlar.

bir ömür de bizden kartalım... bir ömür de bizden beşiktaşım...

tüm kartallara selam olsun.