çok da küçük sayılmazdım aslında.
o gün evde köfte yapılacaktı. annem tavaya yağı koyup, tavayı da ocağa koyup, beni de ocağın başına koyup, nöbetçi dikti. "bu yağ kızınca bize haber ver." dedi. bi işlevim yoktu zaten ses etmedim. ama ben ne bilim bu yağ nasıl kızacak. su gibi kaynayacak sandım. bekle ha bekle, kaynadığı falan yok.
sonra bu yağ patlamaya başladı. "kızdı galiba" dedim, ocağı kapattım, hala pat pat patlıyo. çok korktum, annem geldi. o da korkmuş olmalı ki şaşkınlıkla tavayı kaptığı gibi musluğun altına indirdi. bi de musluğu açtı. hıh işte, asıl büyük patlamayı o zaman yaşadık.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?