bilemedim o zamanlar öğrenciliğin şimdiki gibi olduğunu.
ben küçükken okul sonrası mahallemizde bulunan "kültür evi" adında bir yere giderdik. orada boş vakti olan öğretmenler gelir çocuklara ders verir ve ödevlerinde yardım ederlerdi. ben de öğlenciydim. sabah oraya giderdim, öğleden sorra da okula.
bir gün kültür evinden dönerken çok feci yağmur başladı. küçüktüm ve kitaplarımı defterlerimi seviyordum. yağmur şiddetlenince defterlerimi ve kitaplarımı kazağımın altına soktum ki ıslanmasın.
dış ses: "lan gerizekalı tutsana başına kitapları ıslanmasın başın."
ama yok. kitaplarım kupkuruydu ben sucuk gibi olmuştum. küçüktüm evet. okumak çok faydalı.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?