her gece yatağa girer girmez dua ederdim. duaları kafamda bir sıraya koymuştum, olur da sırayı şaşırırsam, belki yüz kere "tövbe" derdim. o sıraya okumazsam allah dualarımı duymaz sanardım. sonra da tamamını baştan okurdum.
bir de annem beni inandırmıştı dua edildikten sonra yataktan çıkmamam gerektiğine. eğer gece tuvalete ya da su içmeye kalkarsam bütün duaları bir daha okurdum. ben küçükken çok salaktım, evet.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?