almanya’dan kuzenim basketbol topu görünümlü bir sünger top getirmişti, beni, koltuğun sırt kısmının tepesine çıkarır, ellerimi ortada kavuşturmak suretiyle pota yapardı. saatlerce basket oynar, smaç basar, şut çekerdi, potalı atışlarını geliştirirdi, sert bir smaç basınca, düşerdim bir de neden düştün diye kızar, daha güçlü bir pota olmam için 20 şınav çektirirdi, ben de gerizekalı gibi çekerdim, sonra suratıma çarpan yüzlerce potalı atış sonucu, sünger top da olsa şapşala dönerdim, bak özellikle potalı atıyordu diyorum, top gelirken irkilip, gözleri mi kapayınca filan hoşuna giderdi. su içmeye tuvalete filan giderdi, öyle ellerim birleşik kıpırdamadan beklerdim. bunu da nedense, süper bir amaca hizmet ediyormuşcasına yapardım. ya git ispiyonlasana, ya da ben de oynucam de, hayır ondan sonra ezikliğimden basketbola başladım, kulüplere filan girdim gene hep takımın küçüğü, şımarığı diye aynı muameleyi yaptılar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?