başkasının hikayesini sahiplenmek

bu baslikta anlatilmak istenen sudur;
kisi oyle herhangi biryerlerden degil de, bizzat kendi yakin cevresindeki insanlarin birinden bir hikaye duymustur...fakat bu hikayeyeyi, durduk yerde kendine yakistirmis, onu benimsemis, sevmis kendinin gibi bagrina basmistir...’o ’, artik onun hikayesi olmustur...
lakin hikayenin orjinal sahibinin de oldugu bir ortamda, kendine aitmis gibi havaya girip anlatmaya baslayinca, derin tepkiler almis, bagrindan cekilip koparilmak istenen adeta kendi oz hikayesiymis gibi ozenle koruyup sakladigi bu hikaye, basina yeni dertler acmistir...
tip terimleriyle(sizofrenlik vb. gibi) kendisine yorumlar bile yapilmistir...
oysa bunun temelinde, olayin sahibi kisiye yakistigindan daha cok, bu hikayeyi kendisine yakistirma payi vardir.ayni zamanda o kisinin, hikayesini yeterince sevmedigini dusunup, onu ondan daha cok sevecegine inanip, bir de bununla gurur duymak gibi basit ’insancil’ sebepleri de bulunmaktadir...
ve butun bunlardan dolayi da kendini hakli saymaktadadir...ama bunu kimseye anlatamayacaginin bilinciyle, sadece ozur dileyip susmaktadir...