bak anne ben buyudum

bak anne ben büyüdüm, büyüdüm de fahişe oldum
her gece sokaklarda ekmek arar oldum
koca istanbul üstümden geçti her şeyi unutur oldum
bir o sevmedi beni bir o bakmadı yüzüme
kim mi o anne ben kan revan içinde bırakan insan müsvettesi
bırakmadı hüzünler beni, mahvedene kadar koştular peşimden
o müsvette düzülen kadın gibi her gece koynuma girdi…
bir seni unutamadım bir sana kıyamadım.
bir çocuk intihar etti beyoğlu sokağında
bense düş sattım aldanmışlara, şehvet kokan yataklarda
kaçıncı yalan bu kaçıncı unutturduğun hatıra
aynı acıya kaçıncı çarpışım
bir defter verdiler elime gözyaşı topladım kapı kapı
istanbul böyle anne karşı çıkarsan yersin dayağı
her ne kadar yaralarımı saklasam da yansırlar gözyaşı defterimde
hastalık yuvasıyım anne her gece nezarete giriyorum
tanımadığım adamlar alıyor elimden insanlığımı
kan kusuyorum.
damarımdan giren her şırınga biraz daha unutturuyor seni bana
hiçbir zaman kadın olamadım.
ya hep yarımdım ya hep yalan
bir kaçabilsem buradan direk sana geleceğim
ölene kadar öpeceğim seni
büyüdüm anne evet ne çocuğum oldu ne de bir kocam
bir kedim oldu sadece hala da var
bazen eve gelen adamlara durur şöyle bir bakar
intiharlar birikir hep bu kadın kokan sokaklarda
ve gerçekleşir teker teker veba salgını gibi
bir ben sağlam kaldım burada
boş ver anne sen bakma bu orospulara
ben hala temizim hala senin temiz evladınım…
yalan anne yalan temiz değilim kirlendim çok
bu günah arınmayacak ruhumdan
ve belki bende öleceğim bir gün
ölüme beş kala sıkacaklar kafama kahpe bir kurşun
hep yalanlarla avutmuşsun beni hani nerde o mutlu sabah
nerede mutlu insanlar hepsi kan kusuyor
birine elini uzatsan düşüyorsun sende onunla
kandırdın beni kızdım sana resmine bakıp bakıp ağladım
zaten elimde tek temiz şey o var ya
şimdi kulaklarımda bir uğultu var, beynimde yine gençliğimdeki fırtına
düşlerim sustu anne, kelimeler bile çıplak kaldı
kanattığım satırlar bile kızgın sana
ve eğer bu mektuba cevap yazmazsan sus ve sonsuza kadar konuşma…

karakedi.