bağlaç olan ki ayrı yazılır: demek ki, kaldı ki, bilmem ki.
türk dili, dillerin en zenginlerindendir; yeter ki bu dil, şuurla işlensin.
(mustafa kemal atatürk)
olmaz ki!
böyle de yatılmaz ki! (orhan veli kanık)
ruşen eşref ünaydın’ın "diyorlar ki" adlı eseri ne güzeldir!
geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer.
ki bağlacı, birkaç örnekte kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki. bu örneklerden çünkü sözünde ek aynı zamanda küçük ünlü uyumuna uymuştur.
şüphe ve pekiştirme göreviyle kullanılan ki sözü de ayrı yazılır: babam geldi mi ki? başbakan konuşacak mı ki?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?