boşluğunu soludüğün hayat

bir cezmi ersöz eseridir.

öğrendiğin her şey,
susup arkanı döndüğün,
yenildiğini unutup,
güzelliğini sonuna dek yaktığın herşey
seni senden kurtarmıyorsa
ne anlamı var hayatının sana sevgili...
masumiyetin kimi zulümden kurtardı, söylesene
hem bu arzuda onun adı bile geçmez...
istikbalin sıradan bir ayrıntı
bu telaşta
ne yapsan göğsünde hayatına yabancı bir zaman
birikiyor...
borçlu değildin ömrüne üstelik...
ama ne yapsan boşluğa açılan
bir kapı oluyor hayat,
ne yapsan büyüyor o boşluk...
ne yapsan suçlu değilsin,
sadece yerçekiminden muafsın...
o derin ıstırabınsa
seni hayata alışmaktan koruyor sadece...
oysa bu bile umurunda değil...
geleceğin ellerinde sıcaklığı üşüyen
bir mum sadece... gördüm...
geleceğin ellerine yapışan o soğukluk...
durmadan ömrüne yapışan bu gerçeği soluyorsun sen...
durmadan o aşkı soluyorsun...
durmadan ciğerlerini yakan o büyük soğumayı...