babasız kadınlar

(...)’babasız kadınlar’da varolan baba idolleri, halen kendi babalarıdır...annelerine ya da kendilerine acı çektirmiş olan o baba idolü, babasız kadınlar’ın bilinçaltında yatmaya devam etmektedir...(...)erkekten yana acıya şartlandığından, tatlıyı hep yaşayamamakta, karşıdan bir şey göremedi mi, kendi canını da acıtacak hareketler yapmaktadır...
’babasız kadınlar’ çoğu zaman babaları gibi erkeklere aşık olurlar...
onlardan acı çekerler... bir zamanlar çekerek şartlandıkları acıyı çağırırlar.vurdumduymaz, hain ya da arlanmaz adamlara aşık olabilirler...
pavlov’un şartlı refleksi bilinçaltından burada devreye girer...
aşk ve sevgi özlem olurken, acı ve hüzün gerçek olur... ’babasız kadınlar’ın da diğer kadınlar, aslında tüm insanlar gibi, geçmişlerinin yüklerinden kurtulmaları, sanıldığı kadar kolay değildir...
müthiş bir çaba, bilinçli bir çalışma gerektirir...
genç dostumun, çabaları takdirliktir...
ama takdir aşka yetmemektedir...
genç kız onu kaybetmelidir!.. maalesef, babasını kaybettiği gibi kaybetmelidir...
o zaman, belki şartlanma refleksi çalışmaya başlayacak, belki o erkeği yeniden kazanmak için uğraşacaktır...
ama biliyorum ki, o zaman vakit çok geç olacaktır...
çünkü erkeği kaybetmesi için erkeğin kayıtsız kalması gerekir...
oysa bir erkek kayıtsız olduğu kadına karşı, kayıtlıymış gibi davranabilir...
ama bir erkek, kayıtsız kaldığı eski aşkına bir daha asla aşık olmaz...

reha muhtar

http://www.sabah.com.tr/2006/03/21/yaz1303-10-114.html

babasız kadınlar aslında kayınpedersiz bir hayatın müjdecisidir ve lakin babasız bir kadının annesinin ne derece cazgın olabileceğide göz önüne alınmalıdır