manolya

bir cicek ismi.ayrica bursa ihsaniye de basket oynadigimiz parkin da ismidir ayni zamanda..

bir bayan ismi.

(bkz: manolyam)

(bkz: büyük çiçekli manolya)

magnolia familyasidir. bir cok cinsi ve turu mevcuttur.

üstad zeki müren’in seslendirdiği benim güzel manolyam isimli kürdilihicazkar şarkıda geçen çiçek ismi

pek güzel pek $irin pek $eker ninni gibi baba zula eseri.

içimden bir $ey geçiyor
nasıl söylesem
daha adını koyamadım
devamını bi bilsem
bilirim bu hisleri korkarım kendimden
a$ığım galiba neden bilemem
nereden ama bilemem
a$ığım söyleyemem
durumlar tanıdık ama
galiba henüz erken
nereden ama bilemem
a$ığım söyleyemem
durumlar tanıdık ama
galiba henüz erken

içimden bir $ey geçiyor
nasıl söylesem
daha adını koyamadım
devamını bi bilsem

sabah bakarız çaremize
döneriz kendi halimize
uyku tutar mı $imdi bizi

missisipide bolca üretilen çiçek türüdür ve manolya devleti isminin takılmasına neden olmyştur. missisipi ve luzyana’nın resmi devlet çiçeğidir.

(bkz: magnoliaceae)
(bkz: magnolia)

böyle bir şarkı var rakı sofrasını şenlendiren ya da dertlendiren, işte sözler;

bir tutam sevginin bedeli nedir?
el dokunur yakar, zulüm tenedir..
sinem örselendi bunca senedir..
ferhat sustu dağlar yandı manolya..
sızılı bir histir aşkın bedeli
yusufu kul etti, mecnunu deli
kerem küle dönüp gitti gideli
utancından sular yandı manolya

çiçeklerin en nazlısı manolya
sevgilerin en gizlisi manolya
ben seni el sürmeden gözümlede severim
sen üzülme, sakın solma, mahsun olma manolya

aşk dediğin bin cefayla dolmak mı
aşk dediğin sevip mutsuz olmak mı
yaprağına hüzün serip solmak mı
çağlamaktan sel usandı manolya

gün içinde güne keser gözlerin
güz dönümü bahar eser sözlerin
bir gönülki bir sevdaki bir derin
söylemeye dil utandı manolya

çiçeklerin en nazlısı manolya
sevgilerin en gizlisi manolya
ben seni el sürmeden gözümlede severim
sen üzülme, sakın solma, mahsun olma manolya

türkçe’ye fransızca’dan geçmiştir.

(bkz: manolya mansuroğlu)

bir nilgün marmara şiiri.

o zaman da aynı karanlık
aynı yarasaydı,
manolya delirmezden önce.
büyükannemizin kocaman bakla bir evi,
uzun pencereleri vardı, sedirinde
ölü doğmuş fareler pembeliği.
okurduk leziz balgamlı gazetelerini
büyükbabamızın,
okşarken ve korkarken erkek anamızdan,
babamız bir gılman, pir şefkat,
acımızın cümbüşünde sarsak bir kukla,
o yokuşta onursuz müezzin kuşları,
sabaha karşılar, akşama karşılar hep,
dizleri topunun diplerimiz olmuştu,
uzun uzadıya bir fener alayı...

karanlık aynı, yarasa ayna,
bu eller bu yüz’den yıkandıktan,
manolya delirdıkten sonra..