05 nisan 2016 tarihli iş görüşmem

dün gazete ilanı sonucunda bir holding'e özgeçmişimi yolladım. 5 dk sonra aradılar bugün için görüşmeye çağırdılar. atladım otobüse gittim. içerisi cam bölmelerle ayrılmış yeni yerleşmeye çalışan bir şirket. görüşmeyi yapacak olan bayan geldi ve görüşmeye başladık. klasik sorulardan ve cevaplardan sonra şirket hakkında şu bilgileri verdi ;

-çok hızlı görüşme yapacağım çok işim var (diye söze başladı, abla gergin, abla işinde mutsuz yüzüne hal ve hareketlerine yansıyor)
- herşeyi açıkça söyleyeceğim burda çoğu zaman sesler çok yükselebiliyor strese çok dayanıklı olmanız gerekiyor.
- size iş verildiğinde yöneticiniz yada ilgili kişiye 2.kez soru soramazsınız örneğin ben ''bu konuyla ilgili şu araştırmayu yaptın mı? şunu denedin mi? diye önce soruyorum. istiyorum ki önce çıkış yollarını kendin bulmalısın. (tabiki çalışma hayatında zaten böyle yapılması gerekiyor biliyoruzzz)

peki çalışma saatleriniz nedir diye sordum. cevap;
- biraz beklersen açıklayacağım hepsini sabırlı ol (diye tersledi)
- kimsenin o işi tekrar anlatacak, söyleyecek kadar vakti yok. verilen işin çok çok hızlı yapılması bizim için çok önemli aksi takdirde gerginlik olabilir.
- sabah 9 da mesaimiz başlıyor akşam 18:30 da normalde çıkmamız gerekiyor fakat özel sektör oldugumuz için hiçbir zaman 18:30 da çıkamıyoruz. herkesin işi ne zaman biterse o zaman çıkıyoruz.
- cumartesi öğlene kadar çalışıyoruz. maaş 1,300 tl düşünüyoruz (bunu siz değil devlet düşünüyor cümlesi dilimin ucunda) yemek + yol +agi...

birkaç cümleden sonra noktaladı. onun o aceleciliği, sert tavırları ile görüşmeyi ben aslında sonlandırmıştım. apaçık kendilerine stres topu köle arıyorlardı. her cümlesinin sonuna ''evet anlıyorum'' diye geçiştirdim. bu gidişle çok fazla personel sirkülasyonu yaşayacakları bariz belli. muhtaç olmadığıma şükrettim görüşmeden çıktıktan sonra. fakat koca istanbulda hala böyle çalışan firmalar olduğu sürece işsizlik azalmaz.

(bkz: 10 temmuz 2005 üzerime kola dökülmesi)
(bkz: bu da böyle bir anımdı)

gel ağlayalım diyebileceğim bir iş görüşmesi olmuş. potansiyel köle arıyorlar kendilerine, insan gibi muhabbet ederek görüşecek vakitleri bile yok. o kadın da bir köle ne yazık ki.

hergün 11-12 saatini ver geri kalan 8 saat (min.) uyu. 2-3 saatte istanbul trafiği malum yolda geçir. kaldı 3 saat self zaman. ki o da kim bilir nasıl geçer.

kaşılığı ise 1300 tl yani 325 amerikan doları.

bu parayı verip bir de utanmadan azarlayarak konuşan egosu zamanın da çok ezilmiş şimdiyse bi şekil de o egoyu yükseltmeye çalışan zavallı bir işveren barındıran olay.

bende ilk ve son iş görüşmemden bir anektot anlatayım. şu an türkiye'de çok iyi bir giyim markası iç mimar arıyormuş. cv yolladım, çağırdılar. tabii olmazsa olmaz lobide bekletilme olayı var 40 dakika kadar sürdü. neyse ilk önce insan kaynaklarından bir bayan çağırdı beni.
bize kendinizden bahsedermisiniz dedi. bahsettim. daha önce hiç mağaza dekorasyonu işi yaptınız mı dedi. kadına ben portföyümü sıraladıkça ağzı açıldı. sonra bilmem ne müdürü bilmem ne bey geldi. aynı sohbetler onunla da oldu. bakın dedi. patronumuz işinize burnunuzu sokabilir,size bağırabilir dedi. bende gururlu ve mağrur bir tavırla onun patron olması işime zırt pırt anlamadığı halde burnunu sokma hakkı vermez dedim. ama dedi adil bey dedi çok seviyor dekorasyon işini dedi. ilkokul mezunu olmasına rağmen kendi evini dekore etti dedi. benim devreler bu cümleye attı ve gayet ukala bir tonla bizim bu okulları boşa okumadığımızı ancak mobilyalarda bir kombin yapabileceğini, ışığı falan istese de ayarlayamayacağını bahsettim. meğer adamın oğlu da görüşmedeymiş. biz sizi arayacağız dediler. iki gün geçti aradan ve aradılar. bilmem kim sizinle tanışmak istiyormuş gelir misiniz dediler. bense eğer işe alacaklarsa kesinse geleceğimi yoksa tanışmak için gelmeyeceğimi söyledim. çocukmuyum yok onunla tanış, yok bununla tanış, yok adil bey azarlar, bağırır. hayvan pazarından at mı alıyorsunuz yoksa iç mimar mı dedim tersledim. o yüzden bu yukarıda arkadaşın ruh halini anlayabiliyorum. allahtan kendi ofisimi açtım. yoksa bunların elinde oyuncak olacaktım. iş görüşmesi kadar rezil bir şey yok.

maalesef seni değerlendiren adamlar senin 10 da birini bilmiyor ,o yüzden okulu bitirip askere gittikten sonra bu iş görüşmeleri çok koyuyor
bence üniversitede iken yazın çalışma staj part time iş v.b kasıp okul bitince yeni mezun değil tecrübeli olarak iş başvurusu yapmak

aslında porno sektörüne pasif eleman aranıyor. özet.

tespitime örnek olmuş, keşke nerede soyunuyoruz diye sorsaydın. (bkz: #1112995)

bence ilk iş deneyimi olacaksa bir 6 ay dişini sıkıp calismakta fayda var.is hayati nasilmis tanimis olunur, ne giyerler, ne konusurlar, kurumsal konusma dili nasil olur, ne tür insanlar var, stress yönetimi.. daha sonra cv'niz de dolu gozukecegi icin iş işteyken bulunur mantigi ile kafaniza yatan daha iyi bir işi daha iyi bir maasla bulabilirsiniz.