zinnureyn

üçüncü halife hazreti osman’ın bir lâkabı. iki nura sahip ya da iki nur sahibi anlamında.

bir görüşe göre; hazreti muhammed’in iki kızıyla da (hz. ümm-i gülsüm ölünce hz. rukayye ile) evlendiğinden bu ünvana layık görülmüştür. diğer bir görüş iki hicrette bulunduğundan, bir diğeri ise iki savaşa (bedir ve hudeybiye) katıdığından ötürü bu ünvanı aldığı yönünde.

"muhammed; o mülkü, o nimeti buldu da hemencecik ay’ı ikiye böldü.
ebubekir, tevfike mazhar oldu da öyle bir padişahın yoldaşı oldu, öyle bir padişahı candan tasdik etti.
ömer, o maşuka âşık oldu da gönül gibi, hakkı bâtılı ayırt etti.
osman, o apaçık görüşün ta kendisi oldu da feyizli bir nura nail olup zinnureyn oldu.
mürteza, onun yüzünden inciler saçtı da can vâdisinde tanrı aslanı kesildi.
cüneyt, onun askerinden yardıma nail olunca eriştiği mertebeler sayıdan üstün oldu.
bayezid, onun ihsanına yol bulunca tanrı’dan "kutbül ârifin" adını duydu.
kerhî, onun haremine bekçi olunca aşk halifesi oldu, nefesleri tanrı nefesi haline geldi.
edhemoğlu, atını sevinçle o tarafa koşturunca âdil sultanların sultanı oldu.
şakik, o ulu yolun meşakkati yüzünden güneş gibi aydınlatıcı bir reye, her şeyi gören bir göze erişti."

[mevlânâ/mesnevi ikinci cilt 921-930]