yaralı zaman

ferit edgü’ nün bir doğu yolculuğundan notlar altbaşlığına sahip, şiirsel bir dille, bir hakkari yolculuğunu anlattığı kitabı.


arka kapağından:

ferit edgü, ilk kez 1977’ de yayınlanan o [hakkari de bir mevsim] adlı romanında, türkiye’ nin doğu’ suna, sarp dağlarına, umarsız insanlarına bir ağıt yakmıştı. melih cevdet anday’ ın "gerçeğin inanılmaz bir düşe dönüştüğü, şaşırtıcı bir öykü" diye nitelediği o’dan tam otuz yıl sonra, edgü yaralı zaman’ la yeniden doğu’ ya dönüyor. bu kez, hiç de düşsel olmayan hakkari’de bir yolculuğa çıkıyor.

spoilersız kitap başlığı olur mu?
tabii ki olmaz!
öyleyse buradan buyrun biraz.



-----------------------------spoiler----------------------------:

çünkü düşlerde kimse kimseye rehberlik edemez de ondan, dedi vahap. (sayfa48)



bu darmadağın akan suya bakıp sordum:
- nedir bu?
- bu yeni su, dedi rehberim. henüz yatağını açamadı. zamanla yatağını açacak; bir çay, bakarsın bir ırmak oluşacak. hep böyle olur. sonra o da kurur. (sayfa63)



bizim eski kitaplarımız şöyle der:
insan yurdunu bırakıp gider mi?
bu dağlar senin yurdundur.
kurt sürüye daldı diye insan sürüyü bırakıp gider mi?
kuzular, toklular, koçlar, koyunlar tümü senindir.
insan ağlar oldu diye dizlerini döver mi?
söyle, döver mi? akılsız kafasını taşa vurur mu?
oturup düşünmez mi?
el ele vermez mi?
yaralıyım, yaralısın, yaralı, demez mi?
hiç mi bi’ şey demez, hiç mi konuşmaz, hiç mi hiç mi hiç mi... (sayfa68)

-----------------------------spoiler----------------------------