dokundukça çoğalıyor yalnızlığım

buruk sessiz bir elveda gibi dudaklarımdan düşen satırlarım ,cümlelerim yarım yamalak hüzünlerim vurdulu kırdılı ve umut denen neredeyse yok . demir pencerelerde gördük birbirimizi gözyaşlarımızda kuruttuk gözlerimizi gitme diyemedi ve gittim...
şimdi hangi sevmek alır içimdekileri ... korkularım kadar ağırım ve dokundukça çoğalıyor yalnızlıklarım .

gidişler yaralar üzer ve darbeler hep beklenmedik taraftan alır istikametini. . şimdi hangi hüzün cümleleri içimdeki emsali görülmemiş sandığım acımı alır götürür bilmiyorum, şimdi hangi kelimelerle düzeltirim yanlışlıklarımı ?

hapsedilmiş yanımın kimselere söyleyemeyeceği kadar girift mahsenlerinde gizli kalmış bizim için aşk. bir yudum suyu bölüşememişiz ,bölüşmeye hiç yeltenmemişiz. oysa yanaklarımızdan süzülen her yağmurda koca koca damlalarla şükretmişiz , oysa deliler gibi sevdiğimizi zannetmişiz.