mesnevi 421 430

421. ömrünün okluğu boşaldı. ömür gitti; gölge avı ardında koşmada yandı eridi!
422. bir kişinin dadısı, tanrı gölgesi olursa onu gölgeden ve hayalden kurtarır.
423. tanrı’ya kul olan, tanrı gölgesidir. o bu âlemden ölmüş, tanrı ile dirilmiştir.
424. fırsatı kaçırmadan ve şüphe etmeksizin onun eteğine sarıl ki âhir zamanın sonundaki fitnelerden kurtulasın.
425. tanrı gölgeyi nasıl uzattı (âyeti); evliyanın nakşidir. çünkü velî, tanrı güneşi nurunun delilidir.
426. bu yolda bu delil olmaksızın yürüme, halil gibi "ben batanları sevmem" de!
427. yürü, gölgeden bir güneş bul. şah şems-i tebrîzî’nin eteğine yapış!
428. bu düğün ve gelinin bulunduğu yerin yolunu bilmezsen hak ziyası hüsameddin’den sor!
429. haset, yolda gırtlağına sarılırsa... bil ki iblis’in tuğyanı hasettedir.
430. çünkü o, haset yüzünden âdem’den arlanır... kutlulukla haset yüzünden savaşır.

devamı için:

(bkz: mesnevi 431 440)