mesnevi 371 380

(hıristiyanların vezire uymaları)

371. hıristiyanlar tamamıyla ona gönül verdiler. zaten avamın taklidinin kuvveti ne olabilir ki?
372. kalplerinin içine onun muhabbetini ektiler, onu isa’nın halifesi sandılar.
373. o ise hakikatte tek gözlü melûn deccâl’dı. ey tanrı, feryadımıza yetiş; sen ne güzel yardımcısın!
374. ey tanrı, yüz binlerce tuzak ve yem var, bizler de yemsiz kalmış halis kuşlar gibiyiz.
375. her an yeni bir tuzağa tutuluyoruz, istersek her birimiz, birer doğan ve simurg olalım.
376. sen bizi her zaman tuzaktan kurtarmaktasın. ey gani ve müstağnî tanrı, biz yine bir tuzağa doğru gitmekteyiz!
377. biz bu ambarda buğday biriktirmede, toplanan buğdayı yine kaybetmekteyiz.
378. biz, bu vahşi mahlûklar topluluğu, düşünmüyoruz ki buğdayın noksanlaşması farenin hilesindendir.
379. fare, ambarımızı deldikçe, hilesinden ambar harab olmuştur.
380. ey can, önce farenin şerrini defet, sonra buğday biriktirmeye çalış, çabala!

devamı için:

(bkz: mesnevi 381 390)